شب گذشته فیلم سینمایی " پرتقال خونی" به کارگردانی سیروس الوند در سالن نمایش برج میلاد با حضور هنرمندان سینما و اهالی رسانه اکران شد.

"پرتقال خونی" فیلمی ساده و به دور از پیچیدگی است. ذهن مخاطب درگیر هیچ مساله خاصی نمی شود و بازی ها روان پیش می رود که می توان این ویژگی را جزو محاسن فیلم به حساب آورد.

این اثر داستان عشق دختری جوان به مردی میانسال است با آزمون و خطاهایی که مرد سر راه دختر می گذارد و در پایان هم حضور رقیب عشقی و کشته شدنش توسط عشق اول، ما را یاد فیلم های هندی و بعضا تجاری می اندازد. همچنین ارتباط ترمه با بازی نیوشا ضیغمی با دوستش که زیبا بروفه آن را ایفا کرده و محبت های او برای نزدیکی ترمه به عاشق جوان، ماجرایی است کلیشه ای که این روزها در سینما به وفور شاهدیم.

آخرین ساخته سیروس الوند تفاوت بارزی با فیلم های قبلی اش ندارد؛ نکته خاصی هم مدنظر کارگردان نبوده و می توان آن را از دسته فیلم هایی دانست که بیشتر به قصد سرگرمی ساخته شده اند. الوند نیز در جایی اشاره کرده است که این فیلم یادآور "مزاحم" و "برگ برنده" است.

به خاطر سادگی داستان و دیالوگ های روان، بازیگران این فیلم به جز در پنج دقیقه پایانی خیلی کم دچار درگیری و اتفاقات حرکتی و مکالمه ای می شوند به همین منظور توقع یک بازی حرفه ای انتظار بجایی نیست. حتی صحنه آخر که حامد بهداد با خونریزی ناشی از ضربه ؛ نام "پرتقال خونی "که به نوعی شناسنامه فیلم است را می آورد آنقدر ساده است که ادای این کلمات زمانی است که دیگر گره ای برای باز شدن در ذهن مخاطب وجود ندارد.

در مجموع فیلم را می توان اثری روان وسرگرم کننده دانست که به دور از هرگونه ادعا شریف و باورپذیر است.